Posiedzenie Parlamentarnego Zespołu ds ustawowego uregulowania zawodu psychologa i psychoterapeuty

Wśród licznie zgromadzonych przedstawicieli organizacji zrzeszających psychologów i psychoterapeutów obecna była Polska Rada Psychoterapii, przedstawiciele stowarzyszeń, w tym: Ludmiła Kosińska (PTPG), Jagoda Maźnicka-Maciaszek (PTPP), Piotr Sawicz (PS NLPt), Monika Siedlak-Pęczek (PTPG), Joanna Wawerska-Kus (PTPI), Sylwia Wojtysiak (PTPI), Jolanta Zboińska (PFP).

Pani Anna Grzelka przedstawiła prezentację dotyczącą założeń przyjętych w grupie roboczej przez przedstawicieli 4 grup podejść – dotyczyły one m.in. definicji zawodu, rejestru psychoterapeutów, systemowej ochrony tajemnicy zawodowej i ochrony tytułu, powołania samorządu zawodowego z obligatoryjną przynależnością do niego. Przedstawiciele PTTPB poinformowali o alternatywnych projektach przygotowywanych przez środowisko poznawczo-behawioralne, które będą przedstawiane kolejnym razem.

Konsultant Krajowa w dziedzinie psychoterapii Renata Mizerska przypomniała, że od lat istnieje społeczna umowa między organizacjami zakładająca, że szkolenie psychoterapeutyczne uwzględnia część wspólną i specyfikę każdej grupy podejść (tzw. program ramowy), co znajduje również odzwierciedlenie w przyjętej w 2019 r. ścieżce szkolenia w przypadku specjalizacji z psychoterapii dzieci i młodzieży. Nie ma barier dla szkoleń uwzględniających specyfikę podejść w obu modelach szkolenia – specjalizacyjnym i certyfikacyjnym w stowarzyszeniach. Zaapelowała o rzetelność wypowiedzi – tworzenie poczucia zagrożenia nie służy środowisku.

R. Mizerska poprosiła posłów o pomoc w rozstrzygnięciu sporu – samorząd jednoizbowy (propozycja PRP, na bazie której powstaje projekt ponad 30 stowarzyszeń) czy wieloizbowy (projekt PTTPB). Bez tego środowisku grozi dalsza polaryzacja. Przewodnicząca M. Golbik zapewniła, że w najbliższym czasie zwróci się o opinię biura legislacyjnego.

Pan Damian Marciniak, dyrektor Departamentu ds Zdrowia Psychicznego Biura Rzecznika Praw Pacjenta, podkreślił, że w jego opinii obiecujący jest model z jednoizbowym samorządem – z punktu widzenia osób korzystających z psychoterapii i ewentualnych skarg, jakie mogą wpływać ze strony pacjentów. W przeciwnym wypadku to na barkach osoby składającej skargę należałoby rozeznanie, do którego samorządu się zgłosić.

Pani Poseł K. Sibińska podkreśliła, że tworzenie wielu projektów ustawy do niczego nie prowadzi – skoro w dalszym procesie legislacyjnym jest możliwość wprowadzania poprawek. Przypomniała, że w przypadku wpłynięcia kilku projektów, wybrany zostanie jeden projekt wiodący. Zaapelowała, aby podstawą rozważań było zabezpieczenie interesów osób korzystajacych z usług psychoterapetów. Głos ten poparła również Przewodnicząca, Pani Poseł M.Golbik, powtarzając prośbę, aby środowisko przedstawiło jeden projekt. Pani Poseł A. Wojciechowska i Pani Poseł J. Niezgodzka podobnie zwróciły się o współpracę środowiska psychoterapeutów i uwzględnienie projektu jednoizbowego jako najbardziej służącego osobom korzystającym z psychoterapii. Pojawiły się kolejne głosy podkreślające interdyscyplinarność psychoterapii, podstawy naukowe stojące za wieloma nurtami oraz konieczność zabezpieczenia interesów osób potrzebujących psychoterapii, którzy mają prawo do nieograniczania dostępności do psychoterapeutów różnych nurtów mających potwierdzenie w badaniach naukowych.

Ludmiła Kosińska wniosła kwestie transparentności i powiązań kapitałowych osób pracujących nad ustawą i osób zaangażowanych w struktury przyszłego samorządu – aby zapobiec sytuacji konfliktu interesów. Wcześniej sprostowała też wypowiedź Pana Grzegorza Marka (PTTPB), podkreślając, że projekt PRP zakłada równą reprezentację 5 grup podejść (bez wyróżniania którejkolwiek) i nie faworyzował/uprzywilejowywał żadnej organizacji.

Renata Mizerska przypomniała, że mija pół wieku, gdy psychoterapia w Polsce nie ma ustawy, a przecież osoby korzystające z psychoterapii mają prawo do bezpiecznego korzystania z usług psychoterapeutów oraz prawo wyboru nurtu/podejścia.